M. Majori.

Konu: M. Majori. Ptsi Tem. 02, 2012 5:54 pm

Karakterinizin Adı & Soyadı: Mae Majori.
Karakterinizin Yaşı: 22.
Karakterinizin Kişiliği:
İstediğiniz Meslek: Uluslararası Sihirsel İşbirliği Dairesi Çalışanı.
Bu Mesleği İsteme Sebebiniz: Ben de bilmiyorum açıkçası.

Acıyor.
Biliyorum.
Bitmeyecek mi?
Henüz değil.
Bitmesini istiyorum.

Avucunda sıktığı eski aynasının kırık, soğuk parçası derisine işledi. Derine, daha da derine temas ettiğinde yoğun bir sıcaklık hissedildi minik avucunda. Acı çoğunlukla olduğu gibi hat safhadaydı. Alışkındı. Tepki göstermedi. Küçük yarıktan ince bir çizgi misali süzülen kan, burnuna demirimsi, nahoş bir kokunun dolmasına neden oldu. Rüzgar saçlarını uçuşturuyordu. Rüzgar ruhunu uçuşturuyordu. Sahipsiz bir balonmuşçasına. Bilmediği, biliyor olmaktan korktuğu yerlere… Yanakları ıslandı. Kirpiklerinin hemen alt kısmında biriken yaşlara daha fazla karşı koyamıyordu. Süzülen lanetli yaşların tek sebebiydi; çaresizlik. Süzülen lanetli yaşların tek sebebiydi; korku. Ölmek isteyerek yaşayamazdı. Ölmek isteyerek, kimse yaşayamazdı. Avucunu gevşetti. Cam küçük bir tıkırtıyla toprakla buluştu. Kan, ritmik, boğuk sesler çıkartarak kirletiyordu ayakkabılarını. Boş bakışları ağaçların ardındaki çalılıklara takıldı bir an için. Sadece bir an için. Ardından ilgi odağı başka bir şey olmuştu. Yere dönük duran avucunu yukarı çevirdi yavaşça. Sebep olduğu yarayı inceledi. Ruhuna işlenenlerden daha zararlı olamazdı. Kan. Kan, önemsizdi. Diğer her şey gibi… Beyaz tenine kırmızıyı yakıştırdığı bile söylenebilirdi. Sadistçe. Gülümsedi. Yanakları ısrarla kirli izlerle dolarken, gülümsedi. Ağlarken gülüyordu. Ölmek isterken yaşıyordu. Hiçbir fark göremedi. Kendi sonumu yazamayacak kadar korkağım! Kendi kendine konuşuyordu. Yalnızdı. O bunu hep yapardı. Hayır. Tutunabilecek bir dal arıyorum. Her zaman umut vardır. İstemsiz, boğuk bir hıçkırık kaçtı ıslak dudaklarından. Gölün olduğu taraftan esen rüzgarla burnuna dolan hava aksine, boğuyordu benliğini. Üzerindeki beyaz, ince elbise haddini aşarak bacaklarında üst noktaya ulaşmış, dalgalanıyordu. Siyah ceketine biraz daha sarındı. Hayatı boyunca bir şeylerin arkasına saklanmıştı, şimdide ceketinin arkasındaydı, rüzgardan, soğuktan saklanabilmeyi umarak. Hızla parmaklarına kadar ulaşan kan, daha şiddetli akıyordu. Sağ elinin neredeyse kırmızıya boyanması fazla zaman almamıştı. Diğer eliyle durmaksızın uçuşan, dağınık saçlarını yüzünden çekti. Güçsüz, ilerledi. Adımları savsakçaydı. Dikkatsizdi. Ağaçların hemen dibinde, gri bir kayaya yasladı vücudunu. İhtişamla yükselen çamlardan zar zor seçilebilen gökyüzüne çevirdi başını. Ayı göremedi. Yıldızlar, düzensizce dizilmişlerdi. Milyonlarca olmalarına rağmen onlardı yalnızlardı. Benim gibi. Yanılıyordu. Yıldızlara şans tanınmamıştı. Onlara gökyüzünü süslerken, yalnız olma görevi verilmişti. Zorunlulardı. O değildi. Bilmiyordu. Bilseydi, kurtulacaktı.

Konu: Geri: M. Majori. Ptsi Tem. 02, 2012 7:02 pm

Kabul Edildi.